Ik heb in mijn leven welgeteld één keer een Valentijnskaart gekregen – van een toenmalige collega. We draaiden al een poosje om elkaar heen en de vraag was niet óf, maar hoe, wanneer en door wie die eerste stap gezet zou gaan worden. Op 14 februari lag er een kaartje op mijn stoel: ‘Lieve Evelien, soms is het de bedoeling om niet anoniem te blijven’ – die tekst vergeet ik nooit meer. Er stond geen afzender op, maar dat was ook niet nodig. We sloten de werkdag samen af in de kroeg en daarna hebben we een mooi jaar gedeeld.
Hoe leuk het ook was om die kaart te krijgen: voor mij heeft de commerciële praktijk van Valentijnsdag ongeveer even weinig met de liefde te maken als Moederdag met daadwerkelijk respect voor het moederschap. Je kunt op zo’n specifieke dag prima iets moois en waardevols voor een geliefde ander doen, maar als het niet congruent is met hoe de betrokkenen zich de rest van het jaar tot elkaar verhouden wordt het een karikatuur. Of we voelen ons onder druk gezet om er veel te veel belang aan te hechten, de beste garantie voor teleurstelling.
Hartscadeautjes
Want de liefde omvat zoveel méér dan de soms zo valse Hollywood romantiek. Voor wie het wil zien zit het dagelijks leven vol met kleine en grote momenten waar je hart van kan smelten en overstromen. Je eigen adem die één wordt met die van de baby die op je buik in slaap is gevallen. Sneeuwklokjes in het voorjaarszonnetje. Mijn eigen wang die lichtjes langs de stoppels van mijn lief schuurt. De stem van mijn puberdochter, die in haar kamer huiswerk maakt en intussen luidkeels meezingt met iets op haar telefoon – tegenwoordig zijn het andere liedjes, maar het ontroert me net zo als wanneer ze 10 jaar eerder met haar Playmobil zat te spelen. Dat onbekende jongetje, in de stromende regen bij zijn moeder achterop de fiets, dat bij het stoplicht naar me opkijkt en met stralende ogen ‘hoi’ naar me roept, zodat ik alleen maar met een big smile ‘hoi’ terug kan roepen. Je kunt het elke dag meemaken.
Flip de Beer
Misschien vind ik nog wel het mooiste hartscadeau: onverwachte ontmoetingen met bijzondere mensen die een bijzonder verhaal hebben. Onlangs maakte ik een wandelingetje langs het Spaarne en raakte daar in gesprek met een man die in het gras een speelgoedbeertje zat te fotograferen. Het beertje deed me onmiddellijk denken aan Flip de Beer, ik sprak dat uit en, je verzint het niet, Flip bleek te zijn bedacht door zijn ex-vrouw. Het bestaan van Flip had hem op zijn beurt geïnspireerd om bij zijn vrijwilligerswerk met uitgeprocedeerde asielzoekerskinderen een speelgoedbeer in te zetten. Praten over wat ze bezighoudt is voor deze kinderen vaak heftig en moeilijk, maar gaat meteen een stuk soepeler als het gesprek via de beer kan verlopen. Ieder kind krijgt bij het afscheid een eigen beertje mee en al die beren van al deze uitgeprocedeerde kinderen communiceren ook weer met elkaar. “Geloof me”, zei hij, “het is mooi werk maar ik kom regelmatig huilend thuis”. Ik geloofde hem. Met zulke mensen in de wereld is het elke dag Valentijn.
DRU en jouw hartsverlangen
Als ik op Valentijnsdag een DRU Yogales geef, is dat er altijd eentje met focus op het hartchakra. DRU wordt niet voor niets de Yoga van het Hart genoemd, maar vooral de reeks Energy Block Release (EBR) 3 geeft je hart aan alle kanten ruimte. Als je dat combineert met een meditatie die je in contact brengt met je diepste hartsverlangen, is het altijd weer verrassend wat er naar boven komt. Dus vanavond extra in mijn les-rugzak: een grote doos tissues voor al die opengaande harten…